از دید دکتر ماکان آریا پارسا ماتریس کپنر ترگوئه، یک ابزار مدیریتی است که برای کمک به تصمیم گیری های بی طرفانه و موثر در سازمان ها استفاده می شود. این ماتریس در دهه ۱۹۶۰ توسط کپنر و ترگوئه ابداع شد و به عنوان یک ابزار مشهور در حوزه مدیریت به شمار می رود.
ماتریس کپنر ترگوئه از دو محور اصلی تصمیم گیری و رویکرد بی طرفانه تشکیل شده است. محور تصمیم گیری شامل دو بعد “منافع” و “قوانین و اجبارات” است. به عبارت دیگر، در هر تصمیمی که در سازمان اتخاذ می شود، باید مزایا و معایب مرتبط با آن تصمیم مورد بررسی قرار گیرد. همچنین، لازم است با قوانین، مقررات و اجبارات موجود در سازمان و محیط خارجی سازمان هماهنگ شود.
رویکرد بی طرفانه، برجسته ترین ویژگی ماتریس کپنر ترگوئه است. در این ماتریس، تصمیم گیری بر اساس دو بعد “انصاف” و “حقیقت” صورت می گیرد. این به معنای این است که تصمیم گیران باید در تصمیمات خود عدالت را رعایت کنند و به تحلیل و ارزیابی موثر و دقیق اطلاعات بپردازند.
یکی از ویژگی های ماتریس کپنر ترگوئه، ارزیابی خطرات و کاهش آن ها است. این ماتریس به تصمیم گیرنده کمک می کند تا با ارزیابی دقیق خطرات مرتبط با هر گزینه و با اندازه گیری احتمال وقوع آن ها، بهترین تصمیم را با به حداقل رساندن ریسک ها انتخاب کند.
مراحل ماتریس کپنر ترگوئه
ماتریس کپنر ترگوئه به طور کلی شامل چهار مرحله اصلی است که در فرآیند تصمیم گیری مورد استفاده قرار می گیرد:
- برآورد شرایط و موقعیت : در این مرحله، شرایط و موقعیت مربوط به تصمیم گیری شناسایی می شوند. این شامل تعیین هدف ها، تعیین عوامل محیطی و شناخت محیط کسب و کار است. در این مرحله، اهمیت و تأثیر هر عامل مورد بررسی قرار می گیرد.
- تحلیل مشکل: در این مرحله، مشکلات و چالش هایی که ممکن است در موقعیت مورد نظر پیش آیند، شناسایی و تحلیل می شوند. این شامل شناسایی عوامل مخاطره آمیز، محدودیت ها و مشکلاتی است که ممکن است بر تصمیم گیری تأثیر بگذارند.
- تحلیل تصمیم: در این مرحله، گزینه های مختلف مورد بررسی قرار می گیرند و بعد از آن تحلیل و ارزیابی می شوند. این شامل تحلیل مزیت ها و معایب هر گزینه، تعیین اهمیت ها و اولویت ها و تعیین تأثیر هر گزینه بر روی هدف های مورد نظر است.
- تحلیل مشکل بالقوه: در این مرحله، احتمال وقوع مشکلاتی که ممکن است در پی اجرای تصمیمات گرفته شده بوجود آید، مورد بررسی قرار می گیرد. این شامل شناسایی و تحلیل مشکلاتی است که امکان دارد در طول اجرای تصمیمات پیش بیاید و برنامه هایی برای مقابله با آن ها ارائه می شود.
به گفته دکتر ماکان آریا پارسا با اجرای این چهار مرحله در فرآیند تصمیم گیری، تصمیم گیرندگان قادرند بهترین تصمیمات را با در نظر گرفتن شرایط و موقعیت ها، مشکلات محتمل و رویکردهای مختلف، اتخاذ کنند.
طرز استفاده بهینه از این ابزار
از این ابزار، برای مدیریت تصمیم گیری در مواقع مختلف می توانید به شرح زیر استفاده کنید:
- آماده کردن بیانیه ای برای تصمیم: ابتدا باید تصمیم مورد نظر خود را به صورت کامل و واضح بیان کنید.
- پایه ریزی ضروریات استراتژیک: شناسایی دارایی ها و منابعی که برای اجرای تصمیم لازم است.
- پایه ریزی اهداف کاربردی: تعیین اهداف کلی و مواردی که می خواهید با این تصمیم به آن ها دست یابید.
- شناسایی محدودیت ها: شناسایی هرگونه محدودیت های مالی، زمانی، فنی و سایر محدودیت های موجود که ممکن است بر تصمیم شما تأثیر بگذارند.
- رتبه بندی اهداف عملیاتی و به تناسب اهمیت شان به آن ها ضرایبی بدهید: بر اساس اهمیت و میزان تأثیر هر هدف بر تصمیم، آن ها را رتبه بندی کنید.
- آماده کردن فهرستی از گزینه های جانبی: شناسایی و لیست کردن گزینه های مختلفی که برای حل مسئله در دسترس هستند.
- اختصاص امتیازی نسبی به هر گزینه: ارزیابی هر گزینه بر اساس معیارهای مختلف و اختصاص امتیاز به آن ها.
- مشخص کردن گزینه های برتر: با استفاده از امتیازات، گزینه هایی که بالاترین امتیاز را کسب کرده اند را انتخاب کنید.
- شناسایی مشکلات برای هر گزینه برتر: شناسایی ممکنه مشکلات یا اثرات نامساعدی که اجرای هر گزینه ممکن است داشته باشد.
- تحلیل و تصمیم نهایی: با توجه به امتیازات، مشکلات و شرایط موجود، تحلیل نهایی انجام دهید و تصمیم خود را بگیرید.
- کاهش ریسک ها: اقداماتی برای کاهش ریسک های مرتبط با تصمیم منتخب انجام دهید.
به اعتقاد دکتر ماکان آریا پارسا با انجام مراحل ماتریس کپنر ترگوئه، می توانید با دقت و انعطاف در تصمیم گیری های خود عمل کنید و به بهترین نتیجه ممکن دست یابید.
مدیریت تصمیم گیری
مدیریت تصمیم گیری یکی از مهارت های اساسی در هر سازمان و موقعیت کاری است. بر باور دکتر ماکان آریا پارسا تصمیم گیری بی طرف یکی از رویکردهای مهم در مدیریت تصمیم گیری است که بر اساس اصول عدالت، موضوعیت و کنونی بودن تصمیمات عمل می کند. در این رویکرد، تمام افراد و عوامل مرتبط با تصمیم، از جمله منافع شخصی و گروهی، نظرات شخصی و تأثیرات فرهنگی، مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرند. همچنین، تصمیم کاملا بی طرف می باشد.
برای اجرای تصمیم گیری بی طرفانه، می توانید به موارد زیر توجه کنید:
- تجمیع اطلاعات: اطلاعات مرتبط با موضوع مورد بررسی را جمع آوری کنید.
- تحلیل و ارزیابی اطلاعات: اطلاعات جمع آوری شده را مورد تحلیل و ارزیابی دقیق قرار دهید تا تأثیرات مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
- شناسایی نقاط قوت و ضعف هر گزینه: هر گزینه را بر اساس مزایا و معایب آن مورد بررسی قرار دهید.
- ارزیابی تأثیرات بر تمامی افراد و جوامع مرتبط: تأثیرات تصمیم بر افراد مختلف و جوامع مرتبط با آن را در نظر بگیرید و به اصول عدالت و بی طرفی عمل کنید.
- مشارکت متخصصان و افراد مختلف: نظرات و پیشنهادات متخصصان و افراد مختلف را در مورد تصمیم گیری در نظر بگیرید و به آن ها ارزش بدهید.
- تحلیل محیط عدالت: بررسی کنید که تصمیمات گرفته شده چگونه تأثیراتی بر مخاطبین مختلف (از جمله کارکنان، مشتریان، جامعه و…) خواهد داشت و آیا این تأثیرات به طور عادلانه توزیع می شوند یا خیر.
- ارزیابی اثرات زمانی: ارزیابی کنید که تصمیمات اتخاذ شده چگونه تأثیراتی در طولانی مدت خواهند داشت و آیا این تأثیرات نیازمند تصحیح و تعدیل در آینده هستند یا خیر.
- گرفتن تصمیم: با توجه به تمامی اطلاعات و ارزیابی های انجام شده، تصمیم به صورت بی طرفانه و عادلانه اتخاذ کنید و مسئولیت آن را بپذیرید.
از دید دکتر ماکان آریا پارسا با رعایت این موارد، می توانید به صورت موثر و بی طرفانه در مدیریت تصمیمات خود عمل کنید و به نتایج بهتری دست یابید.
این مطلب ادامه دارد… .