افراد به دلایل مختلفی با خود صحبت می‌کنند، از جمله برای حل مسئله، استدلال، برنامه‌ریزی، ایجاد انگیزه یا تمرکز. حرف زدن با خود امری رایج است و متخصصان معتقدند که صحبت کردن بلند با خود می‌تواند به پردازش افکار به شکلی سالم و سازنده کمک کند.

با این حال، حرف زدن با خود گاهی ممکن است با مشکلاتی مانند استرس، اضطراب یا آسیب‌های روانی مرتبط باشد. اگر علائم دیگری مانند اختلال خواب یا احساس غم شدید دارید، بهتر است به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید.

صحبت کردن با خود امری طبیعی است. هرچند در برخی موارد ممکن است نشانه‌ای از مشکلات سلامت روان باشد، اما در بیشتر اوقات جای نگرانی ندارد و می‌توانید بدون دغدغه با خود صحبت کنید.

در این محتوا قصد داریم به بررسی دلایل حرف زدن با خود از نظر روانشناسی بپردازیم. اگر شما هم می خواهید بدانید که با خود حرف زدن در تنهایی نشانه چیست؟

این محتوا ترجمه‌ای از مقاله وبسایت verywellmind است و کاملاً یک مقاله علمی به شما می‌رود.

علت با خود حرف زدن از نظر روانشناسی

بیشتر افراد در ذهن خود گفت‌وگوی درونی دارند، اما بسیاری نیز این گفت‌وگو را به صورت بلند و خارجی انجام می‌دهند. تقریباً همه گاهی با صدای بلند با خود صحبت می‌کنند، ولی برخی این کار را بیشتر از دیگران انجام می‌دهند.

گرچه صحبت کردن با خود به صورت بلند نسبتاً شایع است، اما تحقیقات گسترده‌ای درباره اینکه چرا برخی افراد این کار را می‌کنند و دیگران نه، انجام نشده است. مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۹ در مجله Frontiers in Psychology منتشر شد، چند توضیح ممکن را بررسی کرده است.

تنهایی و انزوای اجتماعی

یکی از نظریه‌ها می‌گوید افرادی که زمان بیشتری را تنها می‌گذرانند، ممکن است بیشتر با خود صحبت کنند. چون این افراد کمتر با دیگران در ارتباط هستند، صحبت با خود می‌تواند راهی برای جبران کمبود ارتباط اجتماعی باشد.
تحقیقات از این ایده پشتیبانی می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که بزرگسالانی که تک‌فرزند بوده‌اند، بیشتر احتمال دارد با صدای بلند با خود صحبت کنند. همچنین، پژوهشی دیگر نشان داد افرادی که احساس تنهایی می‌کنند و نیاز شدیدی به ارتباط با دیگران دارند، بیشتر به خودگویی روی می‌آورند. در این موارد، صحبت با خود می‌تواند خلأ ناشی از روابط اجتماعی محدود یا ناکافی را پر کند.

اختلال در تمرکز و تفکر

نظریه دیگری پیشنهاد می‌کند که افراد ممکن است به دلیل فشارهای ذهنی، مانند استرس یا اضطراب، با صدای بلند با خود صحبت کنند. برای مثال، احساس اضطراب یا افکار وسواسی می‌توانند تمرکز را مختل کنند و باعث افزایش خودگویی شوند. به عنوان نمونه، یک مطالعه نشان داد افرادی که از سخنرانی در جمع می‌ترسند، هنگام آماده شدن برای سخنرانی بیشتر با خود صحبت می‌کنند.

انواع حرف زدن با خود

برای درک بهتر انواع حرف زدن با خود، در ادامه هر نوع با جزئیات بیشتری توضیح داده شده است تا مفاهیم کاملاً روشن و قابل فهم باشند:

حرف زدن با خود از نوع مثبت

این نوع گفت‌وگو زمانی اتفاق می‌افتد که با خودتان به شیوه‌ای دلگرم‌کننده و حمایتگر صحبت می‌کنید. هدف آن تقویت اعتماد به نفس، افزایش انگیزه و ایجاد حس مثبت است.

مثال: فرض کنید در حال آماده شدن برای یک امتحان هستید و به خود می‌گویید: «من خوب مطالعه کرده‌ام و می‌توانم این امتحان را با موفقیت پشت سر بگذارم.» یا «حتی اگر اشتباه کنم، این یک فرصت برای یادگیری است.» این جملات به شما کمک می‌کنند تا با انرژی و روحیه بهتری به چالش‌ها روبه‌رو شوید. حرف زدن با خود مثبت معمولاً به کاهش استرس، بهبود عملکرد و تقویت سلامت روان کمک می‌کند.

حرف زدن با خود از نوع منفی

در مقابل، این نوع حرف زدن شامل جملاتی است که خود را مورد انتقاد یا سرزنش قرار می‌دهید. این نوع گفت‌وگو می‌تواند اعتماد به نفس را کاهش دهد و احساس ناامیدی یا ناکافی بودن را تقویت کند.

مثال: اگر در یک پروژه شکست بخورید و به خود بگویید: «من همیشه خرابکاری می‌کنم» یا «من به اندازه کافی خوب نیستم»، این حرف زدن با خود منفی است. این نوع گفت‌وگو می‌تواند به احساس اضطراب یا افسردگی منجر شود، به‌ویژه اگر به طور مداوم تکرار شود. برای مدیریت این نوع، گاهی توصیه می‌شود که این جملات را شناسایی کرده و سعی کنید آن‌ها را با جملات مثبت‌تر جایگزین کنید.

حرف زدن با خود از نوع آموزشی

این نوع حرف زدن با خود زمانی استفاده می‌شود که شما در حال انجام یک کار یا حل یک مسئله هستید و نیاز دارید مراحل را برای خود مرور کنید. مانند این است که خودتان را راهنمایی کنید تا کار به درستی انجام شود.

این نوع حرف زدن با خود معمولاً شامل توضیح دادن مراحل یک فرآیند به صورت گام‌به‌گام است. این روش به تمرکز بیشتر و سازماندهی افکار کمک می‌کند، به‌ویژه در موقعیت‌هایی که نیاز به دقت یا یادگیری مهارت جدید دارید.

مثال: فرض کنید در حال آشپزی هستید و با خود می‌گویید: «اول پیاز را خرد می‌کنم، بعد روغن را در ماهیتابه گرم می‌کنم، سپس پیاز را تفت می‌دهم.» یا اگر در حال حل یک مسئله ریاضی هستید، ممکن است مراحل حل را با صدای بلند برای خود توضیح دهید: «ابتدا باید این عدد را ضرب کنم، بعد نتیجه را با عدد بعدی جمع کنم.» این نوع حرف زدن با خود به خصوص برای یادگیری، حل مسائل پیچیده یا انجام کارهای جدید مفید است، چون ذهن را منظم می‌کند و از پراکندگی افکار جلوگیری می‌کند.

فواید صحبت کردن با خود

صحبت کردن با خود می‌تواند فواید متعددی داشته باشد. برخی از این فواید عبارت‌اند از:

تأمل و خوداندیشی

صحبت کردن با خود راهی مفید برای ایجاد فاصله از تجربیات شخصی است. این کار به شما امکان می‌دهد تا بر اتفاقاتی که در زندگی‌تان رخ می‌دهد، تأمل کنید. این فاصله‌گذاری به شما کمک می‌کند تا مسائل را با دیدی عینی‌تر و روشن‌تر ببینید.

همچنین، این روش می‌تواند احساسات آنی و واکنش‌های عجولانه را کاهش دهد و به شما کمک کند تا با آرامش و منطق بیشتری به مسائل نگاه کنید.

انگیزه‌بخشی

صحبت کردن با خود می‌تواند انگیزه‌بخش باشد. به لحظاتی فکر کنید که برای روبه‌رو شدن با یک چالش به خود گفته‌اید: «من می‌توانم این کار را انجام دهم» یا «تو از پسش برمی‌آیی». این‌گونه افکار حتی اگر در ذهن بمانند مفیدند، اما بیان آن‌ها با صدای بلند اغلب انگیزه بیشتری ایجاد می‌کند.

یک مطالعه درباره ورزشکاران نشان داد که خودگویی نه‌تنها به بهبود عملکرد آن‌ها کمک کرد، بلکه به نظر می‌رسید با میزان لذتی که از بازی می‌برند نیز مرتبط باشد.

بهبود حافظه

اگر تا به حال در راهروهای فروشگاه مواد غذایی با خود صحبت کرده‌اید، نگران نباشید؛ تحقیقات نشان داده‌اند که این کار می‌تواند به شما کمک کند اقلام موجود در فهرست خریدتان را بهتر به خاطر بیاورید.

در یک مطالعه قدیمی‌تر، از شرکت‌کنندگان خواسته شد بدون صحبت کردن، اقلامی را در فروشگاه پیدا کنند. در مرحله دوم آزمایش، به آن‌ها گفته شد که نام اقلامی را که به دنبالشان هستند، حین جست‌وجو تکرار کنند. نتایج نشان داد افرادی که با خود صحبت می‌کردند، راحت‌تر توانستند آنچه را که به دنبالش بودند پیدا کنند.

به گفته پژوهشگران، صحبت کردن با خود باعث بهبود حافظه و ایجاد ارتباط قوی‌تر بین کلماتی که گفته می‌شود و اهداف بصری مورد جست‌وجو می‌شود.

حل مسئله

صحبت کردن با خود همچنین می‌تواند راهی برای حل مشکلات پیش رو باشد. این روش، که به آن خود توضیح‌دهی گفته می‌شود، به افراد کمک می‌کند تا پیشرفت خود را زیر نظر بگیرند و عملکردشان را در حین حل یک مسئله بهبود دهند.

حرف زدن با خود دیوانگی یا مشکل روانی نیست

حرف زدن با خود، که به آن گفت‌وگو درونی یا دیالوگ درونی هم گفته می‌شود، امری طبیعی و انسانی است که بیشتر افراد در موقعیت‌های مختلف تجربه می‌کنند. این نوع گفتگوها می‌توانند به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه در ذهن رخ دهند و به فرد کمک کنند تا احساسات، افکار و تجربیات خود را پردازش کند. این مکالمات درونی می‌توانند در حل مسائل، تصمیم‌گیری، یا حتی تسکین اضطراب مؤثر باشند.

به همین دلیل، این رفتار لزوماً نشانه‌ای از دیوانگی یا مشکل روانی نیست، بلکه بخشی از فرآیندهای شناختی و عاطفی انسان است. تنها زمانی که این گفت‌وگوها به‌طور مزمن و ناسالم به فرد آسیب می‌زنند یا با مشکلات جدی روانی همراه می‌شوند، ممکن است نیاز به توجه و درمان داشته باشند.